Δηλαδή, συ¬νε¬κα¬λέ¬σα¬μεν τήν Μη¬τρο¬πο¬λι-τι¬κήν Σύνοδον, ἵ¬να καί δι' αὐ¬τῆς δι¬α¬κη¬ρύ-ξω¬μεν το¬ύς πε¬ρί Πί¬ο¬τε¬ως λό¬γους, ὡς ὁ Ἅ-γιος Θε¬ό¬δω¬ρος Στου¬δί¬της ἐ¬δί¬δα¬σκεν τό¬τε το¬ύς ὀρ¬θο¬δό¬ξους δι¬α¬κη¬ρύσ¬σων, ὅ¬τι «ἔ¬χο¬μεν ἐ¬ντο¬λήν ἀ¬πό τόν Κύριον νά μή σι¬ω¬πῶ¬μεν, ὅ-ποι¬οι καί ἄν εἴ¬με¬θα, δι¬ό¬τι ὅ¬ταν πο¬λε¬μῆ¬ται ἡ Πίστις, δέν δι¬και¬ο¬λο¬γεῖ¬ται κα¬νε¬ίς νά λέ¬γη, ἐ¬γώ ποι¬ός εἶ¬μαι, ἤ δέν μοῦ πέ¬φτει λό¬γος». Καί, ὅ¬πως πά¬λιν ὁ ἴ¬διος ἔ¬λε¬γεν: «Διά τοῦ¬το καί ἐ¬γώ ὁ δυ¬στυ¬χής (κα¬λό¬γη¬ρος) φο¬βο¬ύ¬με¬νος τό κρι¬τή¬ριον φω¬νά¬ζω (καί λέ¬γω ὅ¬τι) ΚΑΜΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΙΡΕΣΙΣ δέν εἷ¬ναι φο¬βε-ρω¬τέ¬ρα ἀ¬πό αὐ¬τήν τήν Εἰ¬κο¬νο¬μα¬χι¬κήν, ἡ ὁ-πο¬ί¬α ἔ¬χει ἀρ¬νη¬θεῖ καί ἔ¬χει βλα¬σφη¬μή¬σει κα¬τά πρό¬σω¬πον τόν Χρι¬στόν καί τόν μα¬στι-γώ¬νει μέ λύσ¬σα... Χρι¬στια¬νοί μου χα¬νό¬με¬θα αἰ¬ω¬νί¬ως, διά τοῦ¬το ἀς προ¬σφύ¬γω¬μεν καί ἀς προ¬σπέ¬σω¬μεν εἰς τόν Χρι¬στόν, ἀ¬σπα¬ζό¬με¬νοι μέ εὐ¬λά¬βειαν τήν ἁ¬γί¬αν εἰ¬κό¬να Του, τόν ὁ-ποῖ¬ον ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ καί ΒΛΑΣΦΗΜΟΥΝ ὀ¬σοι ἀρ-νοῦν¬ται αὐ¬τῆς τήν προ¬σκύ¬νη¬σιν». (Ρ.G. 99 1321).