ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΕΚΤΡΕΠΟΜΕΝΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ;

+ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΧ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΧΑΡΝΩΝ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΚΕΝΤΡΟΝ ΣΤΕΓΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΑΘΗΝΙΩΤΙΣΣΑ ΚΑΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΑΝΔΡΕΑ ΣΥΓΓΡΟΥ 55 – 57 ΑΧΑΡΝΑΙ

          

       Α.Π. 9.                                         ΙΟΥΛΙΟΣ 2019 (Π.Η.)

                          

                              ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ

ΤΩΝ ΕΚΤΡΕΠΟΜΕΝΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ;

 

Απόστολος Παύλος:

«Τους αμαρτάνοντας ενώπιον πάντων έλεγχε, ίνα και οι λοιποί φόβον έχωσι» (Τιμ. Α΄, 5. 20).

 

Μ. Αθανάσιος:

«Εάν ουν τινα ίδης, αδελφέ, ότι έχει σχήμα σεμνοπρεπές, μη πρόσχης, ότι ενδέδυται κώδιον προβάτου, ότι όνομα έχει πρεσβυτέρου ή επισκόπου….., αλλά τας πράξεις αυτού περιέργασαι. Ει εστι σώφρων….. ή υπομονητικός. Ει δε έχει….. τον φάρυγγα άδην, νοσών χρήματα και καπηλεύων την θεοσέβειαν, άφες αυτόν, ου γαρ εστι Ποιμήν….. αλλά λύκος αρπακτικός….. Εάν ίδης συνετόν, κατά την συμβουλεύουσαν σοφίαν, όρθριζε προς αυτόν», διότι «πίστις τελεία και απερίεργος….. εισάγουσιν εις την βασιλείαν των ουρανων» (Περί Ψευδοπροφητών, ΒΕΠΕΣ, 33, 197).

 

Μ. Βασίλειος:

«Ουκ οίδα επίσκοπον μηδέ αριθμήσαιμι εν ιερεύσι Χριστού τον παρά των βεβήλων χειρών επί καταλύσει της πίστεως εις προστασίαν προβεβλημένον….. Υμείς δε ει τινα έχετε μεθ’ ημών μερίδα, ταυτά ημίν φρονήσετε δηλονότι, ει δε εφ’ εαυτών βουλεύεσθε, της ιδίας γνώμης έκαστός εστι κύριος, ημείς αθώοι από του αίματος τούτου» (επιστ. σμ΄ Νικοπολίταις πρεσβυτέροις, κεφ. γ΄, 7-13).

«Πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις, μνημονεύοντας του Κυρίου λέγοντος, αλλοτρίω δε ου μη ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται απ’ αυτού, ότι ουκ οίδασι των αλλοτρίων την φωνήν….. Εξ ων παιδευόμεθα, ότι, καν πολύ γνήσιός τις η, καν υπερβαλλόντως ένδοξος ο κωλύων το υπό του Κυρίου προστεταγμένον ή προτρέπων ποιείν το υπ’ αυτού κεκωλυμένον, φευκτός ή και βδελυκτός οφείλει είναι εκάστω των αγαπώντων τον Κύριον» (Όροι κατ’ επιτομήν, ερώτησις 114, ΕΠΕ 9, 144-146).

«Ότι δει των ακροατών τους πεπαιδευμένους τας Γραφάς, δοκιμάζειν τα παρά των διδασκάλων λεγόμενα και τα μεν σύμφωνα ταις Γραφαίς δέχεσθαι, τα δε αλλότρια αποβάλλειν και τους τοιούτοις διδάγμασιν επιμένοντας αποστρέφεσθαι σφοδρότερον» (Ηθικά, Όρος ΟΒ΄).

«Επικαθαρίσατε την Εκκλησία, τους αναξίους αυτής απελαύνοντας και του λοιπού εξετάζετε μεν τους αξίους και παραδέχεστε» (Προς Χωροεπισκόπους. P.G. 32, 401 και ΕΠΕ 2, 184).

 

Γρηγόριος Θεολόγος:

«Εν εκτρέπου μοι, τους κακούς επισκόπους, μηδέν φοβηθείς του θρόνου την αξίαν. Πάντων το ύφος, ουχ πάντων δ’ η χάρις. Το κώδιον πάρελθε, τον λύκον βλέπε. Μη τοις λόγοις με πείθε, τοις δε πράγμασι. Μισώ διδάγμαθ', οις εναντίος βίος» (Βίβλος Β΄. Έπη Ιστορικά, Τόμ. Α΄. Περί εαυτού, ΙΒ΄. Εις εαυτόν και περί επισκόπων).

«αλλ’ αυτοί γε και φανερώς πολεμούσι τοις ιερεύσιν, εφόδιον έχοντες εις πειθώ την ευσέβειαν και όσοι μεν περί πίστεως τούτο πασχόντων και των ανωτάτω ζητημάτων και πρώτων, ουδ’ εγώ μέμφομαι, αλλ’ ει δει ταληθές ειπείν και προσεπαινώ και συνήδομαι. Και τούτων εις είην των υπέρ αληθείας αγωνιζομένων και των απεχθανομένων, μάλλον δε και είναι καυχήσομαι. Κρείττων γαρ επαινετός πόλεμος ειρήνης χωριζούσης Θεού» (Λόγος Β΄, ΕΠΕ, τ. 1, σελ. 177).

 

Ιω. Χρυσόστομος:

«Ουδένα γαρ δέδοικα ως τους Επισκόπους, πλην ολίγων» (Ζήση Θ. Κακή υπακοή και αγία ανυπακοή, σελ. 39). «Τι ποιείς άνθρωπε; Παρεβάθη ο νόμος, κατεφρονήθη σωφροσύνη, πλημμελήματα τοσαύτα ετολμήθη παρά τινος των ιερωμένων, τα άνω κάτω γέγονε και ου φρίττεις;….. ουκ αλγείς; ουκ επιτιμά….., αλλά κοινωνείς; (P.G. 55, 252). «Αξίωμα προσώπου ου προσίεται, όταν περί αληθείας ο λόγος η» (P.G. 61, 625).

 

Θεόδωρος Στουδίτης:

«Εν τω καιρώ τούτω, εν ω ο Χριστός διώκεται δια της εικόνος αυτού, ου μόνον ει βαθμώ τις και γνώσει προέχων εστίν οφείλει διαγωνίζεσθαι, λαλών και διδάσκων τον της ορθοδοξίας λόγον, αλλά γαρ και ει μαθητού τάξιν επέχων είη, χρεωστεί παρρησιάζεσθαι την αλήθειαν και ελευθεροστομείν. Ουκ εμός ο λόγος του αμαρτωλού, αλλά του θείου Χρυσοστόμου, επεί και άλλων πατέρων» (Ζήση, ως ανωτέρω, σελ. 57).

«Εντολή Κυρίου είναι να μη σιωπάμε σε περιόδους που η πίστις κινδυνεύει….. Ώστε, όταν ο λόγος είναι περί πίστεως, δεν μπορούμε να πούμε: Εγώ ποιος είμαι;….. πτωχός…..Δεν μου πέφτει λόγος….. για το προκείμενο ζήτημα. Αλλοίμονο, οι λίθοι θα κραυγάσουν και εσύ θα μείνης σιωπηλός και αμέριμνος;….. Ώστε και αυτός ο πτωχός….. επειδή τώρα δεν ομιλεί, (είναι) άξιος κατακρίσεως και μόνο γι’ αυτό το λόγο….. Ακόμη και αυτός που κατέχει την θέσι του μαθητού οφείλει να διακηρύττει την αλήθεια και να ομιλή ελεύθερα».

Και μόνο η σιωπή, λοιπόν, είναι μέρος της συγκατάθεσης, αφού εξ άλλου: «αυτό επιδιώκουν οι αιρετικοί, να παύσει να ακούγεται ο λόγος της αληθείας και να επικρατήσει (έτσι) η πλάνη», και «παραγγελίαν έχομεν εξ αυτού του Αποστόλου, εάν τις δογματίζη ή προστάσση ποιείν ημάς, παρ’ ο παρελάβαμεν, παρ’ ο οι Κανόνες των κατά καιρούς Συνόδων καθολικών και τοπικών ορίζουσιν, απαράδεκτον εαυτόν έχειν και μηδέ λογίζεσθαι αυτόν εν κλήρω αγίων» (P.G. 99, 988).

 

Ιωσήφ Βρυέννιος:

«Πας ο δυνάμενος λέγων την αλήθειαν και μη λέγων κατακριθήσεται υπό του Θεού. Και ταύτα ένθα πίστις το κινδυνευόμενον και της όλης Εκκλησίας των Ορθοδόξων η κρηπίς. Το γαρ εφησυχάζειν εν τοις τοιούτοις αρνήσεως ίδιον, το δε λέγειν, ομολογίας ειλικρινούς» (Τα ευρεθέντα έργα αυτού, τ. Β΄, σελ. 18).

 

Αθανάσιος Πάριος:

«Δεν είναι δίκαιον ούτε πρέπον εις ανθρώπους ευσεβείς παντάπασιν να σιωπούν, όταν τους νόμους του Θεού αθετούσιν….. όπου δε Θεός το κινδυνευόμενον….. τις ευσεβής δύναται να σιγά;» (Ι.Μ. Γρηγορίου: Οι αγώνες των μοναχών, σελ. 233).

 

Γεώργιος Φλωρόφσκυ:

«ο επίσκοπος περιορίζεται από αυτήν την εμπειρίαν (του σώματος της Εκκλησίας) και επομένως εις θέματα πίστεως ο Λαός πρέπει να κρίνη σχετικώς με την διδασκαλίαν του. Το καθήκον της υπακοής παύει όταν ο επίσκοπος παρεκκλίνη από τον καθολικόν κανόνα και ο λαός έχει δικαίωμα να τον κατηγορήση…..» (Αγία Γραφή, Εκκλησία, Παράδοσις, σελ. 75).

 

Προς Κύριον ευχέτης

Ο ελάχιστος των Επισκόπων

+ Ο Μεσογαίας Λαυρεωτικης

Και Αχαρνων Κηρυκος

 

Ο ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ)

 

Ἡ κάθε Κυριακὴ πού περνάει,

εἶναι γιὰ μᾶς ἕνα σκαλοπάτι, πού πρέπει νὰ τὸ ἀνεβοῦμε.

Αν θέλουμε νὰ φτάσουμε ἐκεῖ,

πού μᾶς περιμένει ὁ Χριστός.

Καμμιά ἡμέρα δὲν μᾶς δίνει ὁ Θεὸς ἄσκοπα καὶ τυχαῖα.

Πολὺ περισσότερο τὴν Κυριακή.

Καὶ στὸν καθένα μας ὁ Θεὸς δίνει τόσες Κυριακές.

Οσες τοῦ χρειάζονται γιὰ νὰ ἀναστηθεῖ καὶ νὰ φτάσει κοντὰ Του.

Ἐνῶ λοιπὸν ὁ Χριστὸς σοῦ τὶς προσφέρει ἐσὺ τὶς ἀπορρίπτεις μὴ ἐκκλησιαζόμενος.

Κατάλαβες γιατὶ οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας ἐπιβάλλουν αὐστηρὰ ἐπιτίμια σὲ ἐκείνους πού δὲν πηγαίνουν τὴν Κυριακὴ στὴν Ἐκκλησία;

Γιατὶ ὁ κάθε ἐκκλησιασμὸς ἡ κάθε ἀφιέρωση τῆς Κυριακῆς στὸν Θεό,

εἶναι ἕνα σκαλάκι στὴν σκάλα,

πού μᾶς ἀνεβάζει γιὰ νὰ μᾶς φέρει κοντὰ στὸν Χριστό.

Ἄν λοιπὸν ἐσὺ δὲν τὸ ἀνεβαίνεις γιατὶ δίνεις ἀλλοῦ μεγαλύτερη σημασία τότε ποῦ θὰ φτάσεις τελειώνοντας ἡ ζωὴ σου;

 

Ἅγιος Ἰωάννης ο Χρυσόστομος

Ο ΙΕΡΟΣ ΦΩΤΙΟΣ ΠΕΡΙ ΑΠΑΤΗΣ, ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

 

Ο ΙΕΡΟΣ ΦΩΤΙΟΣ ΠΕΡΙ ΑΠΑΤΗΣ,

ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

 

(Σημείωμα: Το εν συνεχεια απόσπασμα ειναι από επιστολήν του Ιερου Φωτιου πρός τόν Αρχοντα της Βουλγαριας Μιχαηλ πνευματικόν του τεκνον. Αναφέρεται εἰς τήν ἀπάτη τήν ὁποίαν χρησιμοποιοῦν πολλοι οταν θέλουν νά προδώσουν, οπερ κατα τον Μεγαν Φωτιον, εἶναι «ἀσθενείας (ἀδυναμίας) ὁμολογία»).

Ὁ Μέγας Φώτιος νουθετώντας τόν Ἄρχοντα τῆς Βουλγαρίας Μιχαήλ, γράφει εἰς ἐπιστολήν του:

« & 75. Ἀπάτη μέν πανταχοῦ ἀσθενείας (ἀδυναμίας) ὁμολογία. Ἀλλ’ εἰ μέν ἐν φίλοις, κακόν τε ἔσχατον, καί ὑπερβαλλούσης μοχθηρίας., εἰ δέ πρός ἐχθρούς καί πολεμίους, μηδέν μέν προειδότας, οὐ πόρρω στρατηγίας. (Ἄν ἐξαπατᾶς ἐχθρούς καί ἀντιπάλους στόν πόλεμο, πού δέν εἶναι καθόλου προϊδεασμένοι, αὐτό δέν ἀπέχει ἀπό στρατηγικό τέχνασμα). Κοινολογίας δέ γενομένης, καί ταύτην οὐκ ἀθετοῦντας, πόρρω ἀριστείας καί ἀνδραγαθίας, διό τούς μηδέ τούς πιστεύοντάς σου πολεμίους ἀπάτη μετέρχου (ἄν ὅμως ὑπάρχει συμφωνία καί δέν τήν ἀθετήσουν, τότε βρίσκεται μακρυά ἀπό τήν γεναιοψυχία καί τήν ἀνδρεία. Γι  αὐτό μή χρησιμοποιεῖς ἀπατηλά τεχνάσματα οὔτε στούς ἐχθρούς πού σέ ἐμπιστεύθηκαν) Εἰ γάρ καί πολέμιοι, ἀλλ’ ὅμως οὐδέν ἔλαττον ἀπατεών καί πλάνος ὁ τούς πεπιστευκότας ἐξαπατήσας. (Διότι, παρόλο πού εἶναι ἐχθροί, ὡστόσο ὅμως δέν εἶναι λιγότερον ἀπατεώνας καί πλάνος ἐκεῖνος πού ἐξαπατᾶ ἐκείνους πού τόν ἐμπιστεύτηκαν».

Καί συνεχίζει ὁ ἅγιος Φώτιος:

« & 76. Προδότην δέ ὡς τά πολλά οἱ ἄνθρωποι προδιδόντα μέν φιλοῦσι (ὅταν προδίδει τόν ἀγαποῦν), προδεδωκότα δέ μισοῦσι (ὅταν ὅμως ἔχει προδώσει τόν μισοῦν) ... Σύ δέ ἐπισκόπει, κἄν μέν ἐπιβουλευθείς ὑπό τῶν οἰκείων καί χαλεπῶν παθῶν προὔδωκεν, οὐκ ἀνέλπιστον ἐστί φίλον καί καλόν γενέσθαι, ἄν δέ μηδέν, καί σευατοῦ μηδέν ἔλαττον νόμιζε προδότην. (ἐσύ ὅμως νά ἐλέγξης καί ἄν κάποιος πρόδωσε ἀπό τά δεινά προσωπικά του παθήματα, ὑπάρχει ἐλπίδα αὐτός νά γίνει ἀργότερα ἀξιαγάπητος καί τίμιος ἄνθρωπος. Ἄν ὅμως δέν ἔγινε τίποτα ἀπό τά παραπάνω, τότε νά τόν θεωρεῖς ἐξίσου καί δικό σου προδότη). Τό μέν γάρ ἀμείψασθαι κακοῖς τούς λελυπηκότας, ἀνθρώπινον πάθος, τό δέ τηκικαύτης ἆρξαι κακουργίας, ἀνιάτου μοχθηρίας. (Διότι, τό νά ἀντιδρᾶ κανείς κάνοντας κακό σέ ὅσους τόν ἔβλαψαν εἶναι ἕνα ἀνθρώπινο πάθος, ἀλλά τό νά ξεκινᾶ ὁ ἴδιος ἕνα τόσο μεγάλο κακούργημα, αὐτό εἶναι ἀγιάτρευτη μοχθηρία).

Ἐπίσης λέγει ὁ ἱερός Φώτιος:

«& 44.Ὅσω τις προέχει τῆ ἀρχῆ, τοσούτω χρεωστεῖ πρωτεύειν καί τῆ ἀρετῆ. Ὁ δέ τουναντίον ποιῶν, τρία ἅμα καί κάκιστα, ἐπιτελεῖ, ἀπόλυσσιν ἑαυτόν, τούς ὁρῶντας εἰς κακίαν παρακαλεῖ, βλασφημεῖσθαι παρασκευάζει τόν Θεόν, ὅτι τοιούτω τηλικαύτην ἐνεχείρισεν ἀρχήν. Διά τοῦτο παντί μέν ἀνθρώπω φευκτέον ἡ κακία, μάλιστα δέ τοῖς ἐν ἀρχῆ».

(Δηλαδή: Ὅσον πιό μεγάλη ἐξουσία ἀποκτᾶ κάποιος, τόσο πιό πολύ ὀφείλει νά διακρίνεται καί στήν ἀρετή. Ἐκεῖνος πού κάνει τό ἀντίθετο, καταφέρνει τρία πράγματα, τά χειρότερα δυνατά: Καταστρέφει τόν ἑαυτό του. Ὠθεῖ ὅσους τόν βλέπουν στήν κακία. Τούς κάνει νά βλασφημοῦν τόν Θεό, πού ἐμπιστεύτηκε στά χέρια τέτοιου ἀνθρώπου τόσο μεγάλη ἐξουσία. Γι’ αὐτό κάθε ἄνθρωπος πρέπει νά ἀποφεύγει τήν κακία, προπάντων ὅμως ὅσων ἔχουν ἐξουσία.)

Καί ἀλλοῦ:

«& 50 Μηδενός παρανομίαν, κἄν δοκῆ δι’ αὐτῆς εὐημερεῖν, ἐπαινέσης. ‘Εκεῖνον τε γάρ μᾶλλον εἰς κακίαν ὑπαλείψεις, καί σεαυτόν εἰς παραπλησίαν πρᾶξιν καιρόν ἐπιζητεῖν ἀπελέγξεις. Ὁ γάρ πρό καιροῦ ταῦτα, δι’ ὧν ἐπαινεῖ, προθυμούμενος καί τιμῶν, τί ἄν οὐ ποιήσοι τοιούτου παραπεπτωκότος;».

(Δηλαδή: Μήν ἐπαινέσεις τήν παρανομίαν κανενός, ἀκόμη καί ἄν φαίνεται ὅτι εὐημερεῖ ἐξ’ αἰτίας αὐτῆς τῆς παρανομίας. Διότι θά δώσεις τό δικαίωμα σέ αὐτόν νά παρανομεῖ εὐκολότερα καί θά ἀποδειχθεῖ ὅτι καί ἐσύ ψάχνεις νά βρεῖς κατάλληλη εὐκαιρία, προκειμένου νά κάνεις παρόμοιες πράξεις. Καθότι, ὅποιος πρίν νά τοῦ παρουσιαστεῖ ἡ ἀνάλογη εὐκαιρία, ἐπαινεῖ κάποια πράγματα δείχνοντας ἔτσι ὅτι τά ἐπιθυμεῖ καί τά τιμᾶ, τί δέ θά μποροῦσε νά κάνει ἄν τοῦ δοθοῦν οἱ κατάλληλες περιστάσεις;).

Σχόλιον ἡμέτερον: Ἄν αὐτά ἰσχύουν διά κοσμικούς ἄρχοντες, πόσω μᾶλλον πρέπει νά ἰσχύουν διά τούς ἐκκλησιαστικούς ἄρχοντες.

(Βλέπετε: Φωτίου Πατριάρχου Κων/ λεως, Ο ΗΓΕΜΩΝ, Μετάφραση -  Σχόλια:  Ἰωάννης Πλεξίδας. Προεισαγωγή:  Μάριος Πλωρίτης, Πρόλογος:  Χρῆστος Γιανναρᾶς. Ἐκδόσεις ΑΡΜΟΣ).

Διά τήν ἀντιγραφήν

+ Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

Κήρυκος

ΑΓΩΝΙΣΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ (ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΑΙΟΣ 2002)

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ (ΣΤΑΜΑΛΑ) 194 00 Τ.Θ. 54  ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΤΗΛ. 210.6020176,  210 2466057

      

Α.Π.  233               ᾿Εν Ι.Ν. ῾Αγίου Δημητρίου Αχαρνῶν

 Μάϊος 2002 (ἐκ.ἡμ.)

 

"ΑΓΩΝΙΣΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ"

 

Πρός ὀρθόδοξον χριστιανόν ἀγωνιῶντα

διά τήν πορείαν τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων.

 

Μοῦ ἐζητήθη ἀπό ὀρθόδοξο χριστιανό πού ἀγωνιᾶ διά τήν πορείαν τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων ἡ γνώμη μου διά τό θέμα τοῦ Μοναστηριοῦ. Βλέπουμε τίς δῖκες τήν μία πίσω ἀπό τήν ἄλλη, μερικές μάλιστα καί χάνονται ἀπ᾿ ὅ,τι μαθαίνουμε (ἀπό τρίτους, διότι οἱ ἁρμόδιοι δέν μᾶς ἐνημερώνουν) καί διερωτᾶται ὁ ὀρθόδοξος χριστιανός: Τί θά γίνη ἄν χάσουμε τό Μοναστῆρι;

Τοῦ ἀπαντῶ: Τό ἐρώτημα, ἀγαπητέ μου, δέν εἶναι ἄν θά χάσουμε ἤ θά κερδίσουμε τό Μοναστήρι. Τό ἐρώτημα πρέπει νά εἶναι ἄν θά διαφυλάξουμε ἀκαινοτόμητη τήν πίστι μας, καθαρή τήν ῾Ομολογία μας, καί ἀνόθευτη τήν ᾿Αποστολική μας Διαδοχή. Μέ ἄλλα λόγια ἄν θά παραμείνουμε μέχρι τέλους πιστοί στήν ᾿Αλήθεια. Διότι, ὅποιος εἶναι ἑνωμένος μέ τήν ἀλήθεια, εἶναι ἑνωμένος μέ τήν ᾿Εκκλησία, παραμένει γνήσιον μέλος τῆς ᾿Εκκλησίας, ὅποιος δέν εἶναι μέ τήν ᾿Αλήθεια χάνει τό σύνδεσμό του μέ τήν ᾿Εκκλησία (Γρηγορίου Παλαμᾶ). ᾿Εν προκειμένω τί θά κερδίσουν οἱ πέντε ἄν πάρουν τό μοναστήρι, ἐφ᾿ ὅσον ζοῦν καί κινοῦνται μέσα στό ψεῦδος καί στήν κακοδοξία; Μέ τό σχίσμα τους εὑρέθησαν ἐκτός ᾿Εκκλησίας. Μέ τό νά κερδίσουν δέ τό μοναστήρι, τό μόνο πού θά πετύχουν εἶναι νά παρασύρουν ὁριστικά μιά ὁλόκληρη ἀδελφότητα καί νά τήν ἀποσπάσουν ἀπό τήν ᾿Εκκλησία, νά κολάσουν τάς ψυχάς των περισσότερον.  «᾿Εκτός ᾿Εκκλησίας οὐκ ἔστι σωτηρία" κατά τούς ῾Αγίους Πατέρας.

Αὐτό εἶναι τό θέμα πού πρέπει νά μᾶς ἀπασχολῆ καί ὄχι τά ὑλικά πράγματα. Τά πνευματικά, ἡ ἀλήθεια, ἡ ᾿Ορθοδοξία, ἡ ῾Ομολογία, ἡ ᾿Αποστολική Διαδοχή, αὐτά ἔχουν αἰώνια ἀξία. ῎Αν τά διαφυλάξουμε αὐτά, ἄν ἀγωνισθοῦμε γιά τήν ἀλήθεια, νά εἴμαστε βέβαιοι, ὅτι καί τό μοναστήρι θά παραμείνη στήν ᾿Εκκλησία, διότι ἔχομεν δεδομένην τήν ὑπόσχεσιν, ὅτι μαζί μας θά συναγωνίζεται ὁ Χριστός: "᾿Αγώνισαι ὑπέρ τῆς ἀληθείας καί Κύριος ὁ Θεός πολεμήσει ὑπέρ σοῦ", καί ἐμεῖς θά ἔχουμε κάνει τό χρέος μας ἀπέναντι στόν Θεό.

Χρειάζεται ὅμως ἀγώνας εἰλικρινής ὑπέρ τῆς ἀληθείας, καί ὑπέρ τοῦ δικαίου, καί ὄχι ἀγώνας διά τήν διασφάλισιν τῆς ἐξουσίας καί τήν ἀλαζονικήν ἐπικράτησιν ἔναντι τῶν ἄλλων ... ῾Ο νοῶν νοείτω.

Τά ἔγραψα αὐτά ἔχοντας ὑπ᾿ ὄψιν μου, τά ὅσα συμβαίνουν γύρω μας καί προπάντων τό τοῦ ῾Αγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ: "Τό κορμί σας ἄς τό καύσουν, ἄς τό τηγανίσουν· τά πράγματά σας ἀς σᾶς τά πάρουν· μή σᾶς μέλλει· δώσατέ τα· δἐν εἶναι ἰδικά σας.  Ψυχή καί Χριστός σᾶς χρειάζονται. Αὐτά τά δύο ὅλος ὁ κόσμος νά πέσει δέν ἡμπορεῖ νά σᾶς τά πάρει, ἐκτός καί τά δώσετε μέ τό θέλημά σας".

Δέν σᾶς γράφω περισσότερα, διότι "εἶσθε γνωστικοί", ὅπως ἔλεγε ὁ ἄγιος Κοσμᾶς, καί καταλαβαίνετε πολύ περισσότερα ἀπό αὐτά...῎Ας ἀγωνισθοῦμε μέ ὅλες μας τίς δυνάμεις γιά τήν ἀλήθεια - ῾Ομολογία - Πίστι καί τό δίκαιον. Αὐτά ζητάει ἀπό ἐμᾶς ὁ Χριστός. Αὐτά χρειαζόμαστε διά νά σώσουμε σήμερα, στόν κυκεῶνα πού ζοῦμε, τήν ἀθάνατη ψυχή μας.

 

Μετ᾿ εὐχῶν

+  ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

Κήρυκος