ΧΡΕΟΣ ΟΛΩΝ ΗΜΩΝ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΩΜΕΘΑ ΜΕΧΡΙΣ ΕΣΧΑΤΩΝ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

ΧΡΕΟΣ ΟΛΩΝ ΗΜΩΝ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΩΜΕΘΑ ΜΕΧΡΙΣ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ Ο ΑΓΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ ΕΙΣ ΤΟ "ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΝ ΑΓΙΩΝ ΚΗΡΥΚΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΤΤΗΣ ΚΑΤΩ ΗΛΙΟΥΠΟΛΕΩΣ" 21 Σεπτεμβρίου 2020 εγραφη το εξης: "Κοινὸς ὁ ἀγὼν κατὰ τῆς ἀδικίας. Εἶπε Σόλων ὁ Ἀθηναῖος: Ἰδανικὴ Πολιτεία εἶναι ἐκείνη, ὅπου ἡ ἀδικία καὶ πρὸς τὸν τελευταῖον πολίτην θεωρεῖται καὶ ὡς ἀδικία πρὸς ὅλην τὴν Πολιτείαν. Eἶναι μεγαλειώδης ἡ σκέψις αὐτή, διότι ἡ τοιαύτη ἔννοια εὑρίσκεται καὶ εἰς τὸν Χρυσοῦν Κανόνα τῆς Καινῆς Διαθήκης: «Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως» (Λκ. ς΄ 31). Κατ’ ἐφαρμογὴν τοῦ θείου τούτου Κανόνος, ἕκαστος ἀδικούμενος πρέπει νὰ ὑποστηρίζηται ἀπὸ ὅλα τὰ μέλη μιᾶς κοινωνίας, ὡς νὰ ἀδικοῦνται καὶ αὐτά, καθ’ ὅν τρόπον ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θέλουν νὰ ἔχουν τὴν συμπαράστασιν ὅλων τῶν συνανθρώπων των εἰς μίαν δοκιμασίαν τοῦ βίου των. Χαρακτηριστικὸς ἐν προκειμένῳ εἶναι καὶ ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Εἴτε πάσχει ἕν μέλος, συμπάσχει πάντα τὰ μέλη» (Α΄ Κορ. ιβ΄ 26). Σχετικῶς καὶ ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης λέγει: «Στόμα, τὸ ὁποῖον μένει κλειστὸν ἐνώπιον τῆς ἀδικίας, δὲν δικαιοῦται νὰ εἶναι ἀνοικτὸν ἔμπροσθεν τῆς θείας κοινωνίας» («Ὀρθόδοξος Τύπος», 6-3-2009). Ὁ Πλάτων θεωρεῖ ὡς ἀξίους διπλῆς τιμῆς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι, ὄχι μόνον δὲν ἀδικοῦν οἱ ἴδιοι, ἀλλὰ δὲν ἐπιτρέπουν καὶ εἰς τοὺς ἄλλους νὰ ἀδικοῦν. «Τίμιος μὲν δὴ καὶ ὁ μηδὲν ἀδικῶν· ὁ δὲ μήδ’ ἐπιτρέπων τοῖς ἀδικοῦσιν ἀδικεῖν πλέον ἢ διπλασίας τιμῆς ἄξιος ἐκείνου» (Νόμοι, Ε 730 D). Ἐπίσης, ὁ Ἀριστοτέλης, θερμὸς ὑποστηρικτὴς τῆς δικαιοσύνης, σχετικῶς μὲ τὸ ἀπόφθεγμα τοῦτο τοῦ Πλάτωνος, εἶπε καὶ αὐτός: «Πολίτης δὲ ἀγαθός ἐστιν… ὅστις ἑαυτὸν δίκαιον παρέχων, τοὺς ἀδικοῦντας τι τῶν κοινῶν ἐλέγχει» (Ρητορικὴ πρὸς Ἀλέξανδρον, 1446 b). Ἀγαθὸς πολίτης εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος, παρουσιάζων τὸν ἑαυτόν του δίκαιον, ἐλέγχει ἐκείνους οἱ ὁποῖοι βλάπτουν κάτι ἐκ τῶν κοινῶν ἀγαθῶν. Περὶ τοῦ κοινοῦ ἀγῶνος κατὰ τῆς ἀδικίας, μεταξὺ πολλῶν ἄλλων, γράφει καὶ αὐτὰ ὁ Γερμανὸς ἱστορικὸς S. Fischer – Fabian: «Δὲν πρέπει νὰ κλείωμεν τοὺς ὀφθαλμοὺς ἡμῶν ὅταν συμβαίνῃ κάποια ἀδικία εἰς τὸν περίγυρόν μας» («ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΓΥΡΙΖΕΙ…» , μετὰφρασις Ἰωάννας Λεμπέση – Μουζακίτη, σελ. 22). ΕΠΙΣΗΣ ΥΠΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΥ ΑΓΙΩΝ ΚΗΡΥΚΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΤΤΗΣ ΚΑΤΩ ΗΛΙΟΥΠΟΛΕΩΣ ΕΝ ΕΤΕΙ 2016 ΕΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΩΘΙ ΣΧΟΛΙΟΝ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗ ΤΗΝ 21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2020: "Τελικά μελετώντας τά κείμενα της εποχης 1990 - 2005 διαπιστώνουμε ἀβιάστως ὅτι ὁ βασικός καί πρωτεύων λόγος διά τόν ὁποῖον ἐδιώχθη ὁ 'Αρχιεπίσκοπος 'Ανδρέας καί ωδηγήθη αδικως εἰς τήν παράνομον παραίτησίν του, ἡ ὁποία τόσα δεινά επεσωρευσεν εις τήν Εκκλησίαν, ἦτο ἡ βούλησίς του νά ἀνασυγκροτήση, καί ἀνασυστήση τήν Ἱεράν Σύνοδον τοῦ πάλαι (ἀπό 1920) Ορθοδόξου Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί ἡ σύστασις τοῦ Πανορθοδόξου Πατριαρχικοῦ Κέντρου της απανταχοῦ Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας ... Ὅλοι οἱ ἄλλοι λόγοι ειναι δευτερεύοντες καί ιασιμοι, κατα τον Μεγαν Βασιλειον .... Επομένως καί τοῦτο τό θέμα πρέπει νά συζητηθῆ εις τόν επιδιωκόμενον ἐν ἀγάπη καί ἀληθεία Διάλογον. ΠΡΟΣΘΕΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΕΞΗΣ ΣΧΟΛΙΟ. Πραγματι οι σκοτεινες δυναμεις του οικουμενισμου, οι οποιες ητοιμαζοντο από τοτε καί πολύ παλαιοτερον δια την παγκοσμιοποιησιν καί την εγκαθιδρυσιν του Κρατους του αντιχριστου, ητοι της Νεας Ταξεως Πραγματων, δεν ηνειχοντο τοιαυτας πρωτοβουλίας από τον Αρχιεπίσκοπον Ανδρεαν, διότι ηθελον να συνεχισθει το "ψευτορωμεικο", καί να μη ελθη ποτε τό "ποθούμενον" της αναλαμπης της Ορθοδοξιας, διο καί με πονηρας καί δολίας μεθοδευσεις τον "ηχμαλωτευσαν" δια ιδικων των ανθρωπων, τους οποίους ετοποθετησαν διπλα του, καί τον ωδηγησαν "δεσμιον" καί τον "υπέταξαν" (πιστευομεν χωρις να το θελει ο ιδιος) εις την "βαβυλώνειον αιχμαλωσιαν" του Παλαιοημερολογιτικου Οικουμενισμου των. ΚΑΙ ΕΝ ΕΠΙΛΟΓΩ: Χρεος ημων καί των νεωτερων ειναι να επανεξετασωμεν τα Εκκλησιαστικης καί Κανονικης φυσεως δογματικα καί Κανονικα θεματα που εδημιουργηθησαν από τοτε, να γνωρισωμεν την αλήθεια, η οποία εν πολλοις δεν ειναι αυτη πού φαινεται, καί τα μεν ψευδη καί αδικα να απορριψωμεν, τα δε αληθη καί δικαια να αναδειξωμεν καί να συνεχισωμεν εν ταπεινωσει, δια την δοξαν του Θεου καί δια την σωτηριαν μας.