Ο ΦΘΟΝΟΣ ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ!

  Ο φθόνος κατά τον Άγιον Ιωάννην τον Δαμασκηνον είναι μία πικρία, είναι λύπη όπου έχει κάποιος δια το αγαθόν του πλησίον, το οποίον θεωρεί ως ιδικόν του κακόν, νομίζοντας ότι εκείνο το αγαθό σμικρύνει την ιδικήν του δόξαν και το όφελος και δι' αυτό λέγεται ο φθόνος λύπη του αλλοτρίου αγαθού.
 Ο φθόνος χαίρεται το κακόν του πλησίον, εφ' όσον αυξάνει από αυτό η ιδική του δόξα και ο έπαινος.
 Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης λέγει ότι δύο τάξεις ανθρώπων έχουν υποδουλωθή εις αυτό το έγκλημα του φθόνου.
 Πρώτο οι φιλόδοξοι, οι οποίοι επιθυμούν να αποκτήσουν μεγάλην φήμην και όνομα και δεν υποφέρουν να τους υπερέχουν οι άλλοι, αλλά στενοχωρούνται με την δόξαν και τον έπαινον εκείνων διότι έτσι ελαττώνεται η ιδική τους δόξα.
 Δεύτερον οι μικρόψυχοι, οι οποίοι θεωρούν πολύ μεγάλα τα ξένα κατορθώματα, νομίζοντας ότι υστερούν από τους άλλους και δι' αυτό λυπούνται δια το καλόν τους.
 Ο φθόνος είναι μεγάλον ανόμημα, διότι είναι εναντίον της αγάπης, η οποία θέλει να χαιρώμεθα δια το αγαθόν και να λυπούμεθα δια το κακόν του πλησίον.

(Αμαρτωλών Σωτηρία)