ΥΠ ΟΨΙΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ (1)

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΧ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

194 00 ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ Τ.Θ. 54 ΤΗΛΕΦΑΧ 210.6020176.

Α.Π. 810Β

 Ἐν Κορωπίῳ τῇ 31 Αυγούστου 2018

Ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Ἁγίας Αἰκατερίνης Κορωπίου.

31ῃ Αὐγούστου 2018 ἐ.ε., Μνήμη τῶν 40 Παρθένων.

Σεβασμιώτατε ἐν Χριστῷ ἀδελφέ καί συλλειτουργέ κ. Ἀμφιλόχιε, Ὁ Χριστός εἶη ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν!

Σας ἀποστέλλομεν τήν παροῦσα, ἐν συνεχείᾳ τῆς συνεδριάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, τῆς συνελθούσης τῇ 31ῃ/Αὐγούστου 2018 ἐ.ἡ. ἐν Κορωπίῳ. Τῆς ὡς ἄνω συνεδριάσεως εἴσαστε αὐτόπτης καί αὐτήκοος μάρτυς, ὡς παρακαθήμενος σύνεδρος. Γνωρίζοντες τό βεβαρυμένον τῆς ὑγείας σας, σάς εὐχαριστοῦμε διά τόν κόπο καί τήν προσπάθεια πού κατεβάλατε γιά νά παραστεῖτε ἀλλά καί γιά τήν ἐποικοδομητικήν καί ὑπεύθυνον στάσιν πού ἐτηρήσατε κατά τήν διάρκεια τῶν συζητήσεων.

Στήν συνεδρίασιν ἐλέχθησαν πολλά καί ὑπήρξαν διαφωνίες πού ἐκ πρώτης ὁψεως θά μποροῦσε κανείς νά πεῖ ὅτι εἶναι ἀνυπἐρβλητες. Ὄμως, χάριτι καί προνοίᾳ τοῦ Παναγάθου Θεοῦ, ὁ ἀδελφός Ἐλευθέριος διετύπωσε μίαν θέσιν μεθ᾽ ἧς ἄπαντες οἱ ἀρμόδιοι παριστάμενοι συνεφώνησαν ἀνεπιφύλακτα. Μέ τήν θέσιν αὐτήν συνεφωνήσατε ὑμεῖς ἀλλά καί ἡμεῖς. Καί σέ ἐκεῖνο ἀκριβῶς τό σημεῖον, ηὖρεν ἐφαρμογήν τό ἀπόσπασμα πού ὑμεῖς προσεκομίσατε πρός ἀνάγνωσιν ἐν τῇ ἀρχῇ τῆς συνεδριάσεως: «ἱδού δὴ τί καλὸν ἢ τί τερπνόν, ἀλλ᾿ ἢ τὸ κατοικεῖν ἀδελφοὺς ἐπὶ τὸ αὐτό;» καί ἡ προτροπή τοῦ ἀποστόλου Παύλου, «ἦτε κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοΐ καί ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ».

Εἶπεν, λοιπόν, ὁ ἀδελφός Ἐλευθέριος, ἐπί λέξει τά ἐξῆς: «στήν Ἀμερική ποτέ οἱ Ρῶσσοι δέν δέχθηκαν τήν Ὀρθοδοξία, ποτέ, ποτέ. (…) Καί ποτέ δέν ἔγινε λόγος. Γιατί; Γιατί οἱ Ρῶσσοι άπέδειξαν ὅτι δέν δέχονται. Καί ἄντε νά ἀποσπάσουμε μία καινούργια άπόφαση, ἄντε μήπως γίνει κάτι. Καί ἀφού φτάσαμε στό 1975 τούς ἀπεκηρύξαμε, τούς ἀπεκήρυξε ἡ Σύνοδος ὡς μηδέποτε ὀρθοτομήσαντας.» Στό σημεῖον αὐτό, παρενέβη ὁ π. Μιχαήλ και προσέθεσε «καί μηδέ προσφέροντας τίποτα, οὔτε συγχωρητική, οὔτε χειροθεσίαν». Ὁ ἀδελφός Ἐλευθέριος αὔθις πηγαίως καί εἰλικρινῶς συνεφώνησεν, εἰπών «μηδέ προσφέροντες τίποτε. Τίποτε δέν δεχθήκαμε, τίποτε τίποτε (…) Μετά καί τήν ἀποκήρυξή τους δέν ἰσχύει τίποτε». Ἄπαντες συνεφώνησαν ἐνθουσιωδῶς, ἐνώ ὁ ἀδελφός προσέθεσε καί τό ἐξής: «Ἀπό τήν στιγμήν 1ού ἐνεφανίσθη τό κείμενο καί ἄρχισαν οἱ προσπάθειες νά τούς φέρουμε στήν ὁμολογία, ὅλα αὐτά ἐτἐθησαν ἐντός παρενθέσεως». (Τά Πρακτικά θά σάς ἀποσταλοῦν τό συντομότερον).

Σεβασμιώτατε ἀδελφέ καί συλλειτουργέ, ὁ σοφός παροιμιαστής λέγει ὅτι «ἐκ πολυλογίας οὐκ ἐκφεύξει ἁμαρτίας» (Παρ. 10, 20). Ἀπό τήν στιγμήν που αὐτή ἡ θέσις ἐκφράζει ὅλους, δέν ὑπάρχει λόγος νά εἰπωθεῖ ὅ,τι δήποτε παραπάνω, διά νά μήν δίδει ἡ πολυλογία μας εὐκαιρία στόν πονηρό νά παρεισφρύει καί νά σπείρει ζιζάνια μεταξύ ἡμῶν. Ἀλλά ἀκόμη καί ἐάν παρ᾽ ἐλπίδα εἰπώθηκαν ἐξ ἡμῶν πράγματα ἀντίθετα ἀπό αὐτά, τά ἀποσύρουμε, ἀπολογούμεθα καί ἱστάμεθα στερρῶς στά κοινῶς ἀποδεκτά.

Συμφωνοῦμεν ἐπίσης καί μέ τήν ὑμετέραν θέσιν, ὅτι τά ὅσα ἔγιναν ἀποδεκτά τήν ταραχώδη ἐκείνην περίοδο, σύμφωνα μέ τά τότε ἰσχύοντα καί γνωστά δεδομένα ἀλλά καί με τήν ὁμολογία τῆς ἐξαρχίας ἄμα τῇ ἐπιστροφῇ αὐτῆς, ἀπεκαλύφθη ὅτι ηταν πλεκτάνη καί παγίδα ἐκ τῶν Φλωρινικῶν στηθεῖσα, τήν ὁποίαν χάριτι Θεοῦ ἡ Ἐκκλησία ἀπέφυγεν. Τάς συμφωνίας μασ αὐτάς ἐπαναλαμβάνομεν, ὁμολογοῦντες, κηρύττοντες καί τηροῦντες ὅτι: ἀποδεχόμεθα καί τιμῶμεν τήν τηρηθεῖσαν στάσιν καί τήν ἐμμονή τοῦ ἀγίου Πατρός εἰς τήν ὀρθόδοξον πίστιν καί ὁμολογίαν κατά τό ἔτος 1937 καί θεωροῦμε τάς υπ’ αυτού γενομένας χειροτονίας τοῦ 1948 ὡς πλήρεις καί τελείας καί ὡς κανονικήν συνέχειαν τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς καί Ἀποστολικῆς Πίστεως. Αὐτήν τήν Διαδοχήν καί αὐτήν τήν Πίστιν διατηρεῖ ἀδιακόπως καί ἀδιασπάστως ἡ Ἐκκλησία μέχρι καί σήμερα. Κατά συνέπειαν, θεωροῦμεν τάς ἐν ἔτει 1971 γενομένας πράξεις τόσον εἰς Ἀμερικήν ὅσον καί εἰς Ἑλλάδαν, ὡς μηδεμίαν σχέσιν ἐχούσας μέ τήν κανονικήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν, ὡς μηδέν προσθεσάσας καί μηδέν ἀφαιρεσάσας ἐκ τῶν χειροτονιῶν τοῦ ἁγίου Πατρός καί ὡς ἐκ τούτου, οὐδεμίαν σχέσιν ἥ ἐξάρτησιν ἔχει ἡ Ἀποστολική μας Διαδοχή ἐκ τῆς παλινδρομούσας ἐν τῇ πίστει Ρωσσικῆς Συνόδου. Ἡ Ἐκκλησία οὐδέποτε δέχθηκε ὁτιδήποτε τό ἀντίθετο! Μάλλον στόν ἀντίποδα ἐστάθη, ἀπορρίψασα καί καταδικάσασα μέ σφοδρότητα κάθε ἐκφρασθείσαν ἄποψιν ἤ ἀκόμα καί σκέψιν περί χειροθεσίας καί περί λοιπῶν πονηριῶν, ὄπως καί ἡμεῖς πράττομεν μέχρι τῆς σήμερον. Λοιπόν, ἀδελφέ, «τῶν φρονίμων ὀλίγα καί δή εὖ». Αὐτήν τήν ὁμολογίαν κρατοῦμεν καί αὐτήν θά ὑπηρετήσωμεν, χάριτι Θεοῦ, μέχρι τελευταίας ἀναπνοῆς.

Ἐν συνεχείᾳ καί μετά τήν ἀποχώρησιν τοῦ ἀδελφοῦ Ἐλευθερίου, συνεζητήθη καί τό θέμα τοῦ ἐν ἐξελίξει διαλόγου μέ τά δύο πρώην μέλη τῆς σχισματικῆς συνόδου τοῦ Στεφάνου, Αργολίδος κ. Παχώμιον καί Πατρῶν κ. Εὐστάθιον. Ἐπ᾽ αὐτοῦ ἐξεφράσατε τήν θέσιν ὅτι πρώτιστο ζήτημα καί μέριμνα, δέν μπορεῖ νά εἶναι ἄλλον ἀπό τήν συμφωνίαν στήν κοινήν ὁμολογίαν τῆς Πίστεως καί ἀκολούθως, ἀφού τακτοποιηθεῖ αὐτό, νά έξετάσωμεν καί τά ἔτερα θέματα κανονικῆς τάξεως κλπ, ὡς τό θέμα τοῦ Ἰγνατίου τό ὁποῖον ἐθέσατε. Συμφωνοῦμεν καί ἐπαυξάνομεν ἐπί τῆς τοποθετήσεώς σας αὐτῆς! Καί νά εἶστε βέβαιος ὅτι κύριο μέλημαά μας κατά τάς συζητήσεις εἶναι ἀκριβῶς τοῦτο, καθῶς ἐπίσης καί αὐτό πού ἀναφέρατε περί Παχωμίου, ὅτι εἶναι προβεβηκός τῇ ἡλικία καί ὑπερενενηκοντούτης καί συνεπῶς θά ἦτο φρονιμότερον νά ἀποφύγουμε περαιτέρω κωλυσιεργίαν.

Δεδομένων τῶν ἀνωτέρω, ἀλλά καί τῆς ὑμετέρας συμφωνίας γιά τήν συνέχισιν τοῦ διαλόγου ὑπό τάς προϋποθέσεις πού ἐθέσατε καί ὑπό τήν μέθοδο πού προετείνατε, ἀπεφασίσαμε, κατόπιν ἐνδελεχοῦς σκέψεως καί προσευχῆς, ὅπως ἡ προσπάθεια γιά τήν ἐν Χριστῷ ενωσιν καί τήν θεραπείαν τού σχίσματος του 2005, συνεχιστεῖ καί ἐντατικοποιηθεῖ. Εἶναι σεβαστή ἡ παράκλησίς σας να μήν ἐμπλακεῖτε ἐνεργῶς διά λόγους ὑγείας. Εἶναι ὅμως θερμή ἀδελφική παράκλησίς μας, να ἐμπλακεῖτε ἐνεργῶς διά τῆς προσευχῆς σας, ἀλλά καί διά οἰουδήποτε ἄλλου τρόπου κρίνετε ὑμεῖς σκόπιμον. Στό πλαίσιο αὐτό, ἐάν ἡ Σεβασμιότης σας δύναται, προτείνουμε καί σας παρακαλοῦμεν, ὄπως ἐτοιμάσετε μίαν σύντομον καί κατατοπιστικήν εἰσήγησιν γιά τό θέμα τοῦ Ἰγνατίου, ἡ οποία νά τεθεῖ στήν ἄλλη πλευρά, ἀπό τήν ἐπιφορτισμένη μέ τήν διεξαγωγήν τοῦ διαλόγου Συνοδικήν Ἐπιτροπήν. Ἐπίσης, ἡ οποιαδήποτε εἰσήγησις ἡ πρότασίς σας ἀναφορικά μέ τόν διάλογο, ὡς π.χ. ἡ ὑπ᾽ ἀριθμόν 80/180/11-24.7.2018 ὑμετέρα ἐπιστολή, εἶναι καλοδεχούμενη καί εὐκταία.

Ληφθείσης τῆς ὡς ἄνω ἀποφάσεως, ὁ Σεβασμιώτατος ἀδελφός Μεσογαίας ἐξέφρασε τήν ἐπιθυμία ὅπως παραχωρήσει τήν Προεδρία τῆς Ἐπιτροπῆς γιά τήν διεξαγωγή τοῦ διαλόγου σέ ἄλλο Συνοδικό μέλος, γιά προσωπικούς λόγους. Ἐπί τούτου, ἀπεφασίσθη ὄπως ὁ Σεβασμιώτατος ἀδελφός Μεσογαίας παραμείνει ὡς μέλος τῆς ἐπιτροπῆς καί ὡς ἐπικεφαλῆς τῆς ἐπιτροπῆς νά ἀναλάβει ὁ Σεβασμιώτατος ἀδελφός Κιτίου. Στό πλαίσιο αὐτό, οἱ προσεχείς, ἐντατικές συνεδριάσεις, θά λάβουν χώραν εἰς Κύπρον ἐντός χρονοδιαγράμματος πού θά ἀποφασίσει ἡ ἀρμόδια ἐπιτροπή καί θά κοινοποιηθεῖ καί πρός ὑμᾶς.

Ἀδελφέ καί συλλειτουργέ ἀγαπητέ, ὁ Μέγας Βασίλειος, στήν «Τοῖς ἐν Ταρσῷ περί Κυριακόν» ἐπιστολήν του, γράφει ὅτι «οἶμαι προσήκειν μίαν ταύτην εἶναι σπουδὴν τοῖς γνησίως καὶ ἀληθινῶς δουλεύουσι τῷ Κυρίῳ, τὸ ἐπαναγαγεῖν πρὸς ἕνωσιν τὰς ἐκκλησίας τὰς πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως ἀπ᾽ ἀλλήλων διατμηθείσας. (…) Οὐδὲν γὰρ οὕτως ἴδιόν ἐστι Χριστιανοῦ ὡς τὸ εἰρηνοποιεῖν: διὸ καὶ τὸν ἐπ᾽ αὐτῷ μισθὸν μέγιστον ἡμῖν ὁ Κύριος ἐπηγγείλατο.» (P.G. 32, 528–529). Τό ἐγχείρημα τοῦ διαλόγου δέν εἶναι εὔκολον ἥ μικρόν. Ἀντιθέτως. Εἶναι εὐθύνη καί φορτίον βαρύ. Μάς παρηγορεῖ ὅμως καί μάς ἐνδυναμώνει ὁ λόγος τοῦ Κυρίου: «μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὁτι αὐτοί υἱοί Θεοῦ κληθήσονται». Αὐτόν τόν λόγον ἐπιθυμῶμεν νά ἀκούσωμεν τήν φοβεράν ἐκείνην ἡμέραν καί ἐξ αὐτοῦ τοῦ λόγου πηγάζουν οἱ ἐνέργειές μας.

Εὔχου ὑπέρ ἡμῶν ἀδελφέ, ἡ δέ χάρις τοῦ Θεοῦ εἶη μεθ᾽ ὑμῶν καί ἡμῶν. Ἀμήν.

Ἐλάχιστοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καί συλλειτουργοί.

Ἐπίσκοπος Κήρυκος Μητροπολίτης Μεσογαίας

Ἐπίσκοπος Παρθένιος Μητροπολίτης Κιτίου

Ἐπίσκοπος Ματθαῖος Μητρο6ολίτης Κένυας

+ Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΚΗΡΥΚΟΣ