Κυριακή των Βαΐων σήμερα και ο Χριστός εισέρχεται στην πόλη των Ιεροσολύμων μετά βαΐων και φοινίκων. Επευφημείται απ' αυτούς που βγήκαν από την πόλη για να τον υποδεχθούν.
Ποιοί ήταν όμως αυτοί; Μήπως οι άρχοντες και οι της ανωτέρας τάξεως κάτοικοι της πόλεως; Μήπως οι μεγάλοι και οι τρανοί της εποχής αυτής; Ποιοί ήταν; Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης θα μας δώσει την απάντηση: << ο πολύς λαός, ο οποίος είχεν έλθει εις την εορτήν>>. Και αυτός ο λαός, κρατώντας στα << χέρια τους κλαδιά από χουρμαδιές, που ήσαν κατά μήκος του δρόμου, εβγήκε από την πόλη δια να υποδεχθεί και φώναζε δυνατά. Δόξα και τιμή εις αυτόν που υποδεχόμαστε...>>
Οι φοίνικες δε που κρατούσε ο λαός, συμβολίζουν την νίκη του Χριστού ενάντια στο θάνατο και προμηνύουν την Ανάστασή Του. Θα σημειώνει σχετικά και ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, << ευπειθέστεροι λοιπόν οι άλλοι και υπακούοντες στο μεγάλο σημείο, προϋπάντησαν τον Χριστό υμνούντες Αυτόν ως τον νικητήν του θανάτου μετά βαΐων>>.
Έτσι με τον απλό και πρόχειρο αυτό τρόπο, ο λαός εκδήλωσε τον σεβασμό και την αναγνώρισή του προς τον Χριστό. Με θερμότητα και ενθουσιασμό αποτελούσαν την συνοδεία του Χριστού προς τη θυσία Του. Μα και συνοδεία νίκης και θριάμβου για την Ανάστασή Του.
<< Δόξα και τιμή σ' αυτόν που υποδεχόμαστε ευλογημένος και δοξασμένος να είναι αυτός που έρχεται απεσταλμένος από τον Κύριο ως αντιπρόσωπός του...>> Θα τονίζει ο ευαγγελιστής Ιωάννης και θα περιγράφει μέσα σ' αυτές τις γραμμές του ενθουσιασμού του πλήθους.
Ετούτος ο λαός με θερμότητα και ενθουσιασμό επευφημεί σήμερα το Διδάσκαλο. Ζητωκραυγάζει τον Χριστό ως βασιλέα επίγειο και άρχοντά του. Τον αποκαλεί ευλογημένο και απεσταλμένο του Θεού, δηλαδή τον Μεσσία. << Και τω ειπείν δε εν ονόματι Κυρίου, ταυτό τούτο εμφαίνουσι, τον αληθινόν Θεόν αυτόν είναι και στρώνει τα ιμάτιά του για να διαβεί.
Και όλα αυτά ίσαμε εδώ καλά. Και επαινετά και πρεπούμενα. Γιατί αύριο, σε λίγες ημέρες, ο ίδιος ο λαός θα αποδοκιμάζει το Διδάσκαλο. Θα τον αποδιώχνει από τη ζωή του και θα τον παραδίδει στο θάνατο. Αυτόν τον ευεργέτη, τον τίμιο και αληθινό! Τον σωτήρα!
Πως μεταβάλλεται και πόσο αλλάζει ο λαός; Κατευθύνεται επιπόλαια και αξιολογεί επιφανειακά τα πρόσωπα και τα πράγματα. Θαυμάζει και ενθουσιάζεται από θαυμαστά γεγονότα. Και σύρεται πίσω από το φόβο και τη δύναμη των πραγμάτων.
Γι' αυτό παρασυρόμενος ζητεί το θάνατο του Χριστού και κράζει <<σταυρωθήτω>>. Η πρώτη επευφημία ξεχάστηκε. Οι ζητωκραυγές για τον ευλογημένο, πετάχθηκαν στην άκρη. Τώρα <<σταυρωθήτω>>.
Και όλ' αυτά γιατί; Διότι η παρουσία του Χριστού για κάποιους είναι ενοχλητική. Είναι οι άρχοντες, οι μεγάλοι και οι ισχυροί. Κλείνει αμέσως τα μάτια του στα θαύματα και τις ιατρικές επεμβάσεις Του. Και δεν ακούει πλέον τις δικές του ζητωκραυγές.
Και τελικά, αυτό που προκύπτει είναι ότι οι περισσότεροι στέκονται ενάντια στον Χριστό. Και οι λιγότεροι κοντά Του. Οι περισσότεροι, συνειδητά ή ασυνείδητα ζητούν τη θανάτωσή Του. Δίχως καλά-καλά να γνωρίζουν το γιατί. Έτσι απλά, επειδή τους το είπαν οι άρχοντες και οι διδάσκαλοί τους.
Ο λαός, που αισθάνεται αδύναμος και απροστάτευτος, ακολουθεί τους άρχοντες και ισχυρούς. Επιθυμεί να τάχει καλά μαζί τους. Γιατί ποθεί μεν το δίκαιο και την αλήθεια, μα δεν γνωρίζει δε πώς και πού θα τα βρεί.
Αγαπητοί αδελφοί, αν είμαστε μ' αυτούς, δηλαδή τους πολλούς, που ζητωκραυγάζουν και επευφημούν. Αν μόνο κραδαίνουμε τα Βάϊα και τα σύουμε θριαμβευτικά. Δεν έχουμε καταλάβει πως ο Χριστός δεν ψάχνει να βρεί κειροκροτητές και φωνασκούντες της στιγμής. Θορυβούντες επιπολαίως και παρασυρομένους ανοήτως.
Ψάχνει να βρεί αυτούς που με θέληση, θα Τον ακολουθήσουν πιστά και στις χαρές, μα και στο πάθος Του. Αυτούς που θα συνταυτιστούν με το θάνατό Του και θα γευτούν τις χαρές της Αναστάσεώς Του.
Εκείνους, που θα ομολογήσουν μαζί με τον απόστολο Πέτρο, << Κύριε προς ποίον άλλον διδάσκαλο να απέλθουμε. Εσύ έχεις λόγια που μεταδίδουν ζωή την αιώνιο!>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου