ΜΗ ΣΙΩΠΗΣΩΜΕΝ ΑΔΕΛΦΟΙ ΙΝΑ ΜΗ ΚΡΑΥΓΗ ΣΟΔΟΜΩΝ ΓΕΝΩΜΕΘΑ (ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ)

 ΜΗ ΣΙΩΠΗΣΩΜΕΝ ΑΔΕΛΦΟΙ ΙΝΑ ΜΗ ΚΡΑΥΓΗ 

ΣΟΔΟΜΩΝ ΓΕΝΩΜΕΘΑ (ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ)

Σέ ὅσους μάς κατηγορούν ὅτι γράφομεν καί ξαναγράφομεν τά ἴδια καί τά ἴδια, (καί τό κάμνουν τοῦτο διότι τούς πειράζουν τά ἐκκλησιολογικά κυρίως θέματα) τούς ἀπαντῶμεν ὄχι μέ ἰδικά μας λόγια, ἀλλά μέ λόγια τῶν ἁγίων καί τούς παρακαλοῦμε καί ἐκείνους νά λάβουν μέρος εἰς αὐτόν τόν δύσκολο ἀντιαιρετικόν ἀγώνα, τόν κατά πασῶν τῶν αἱρέσεων ἀγῶνα, διότι περί αὐτοῦ πρόκειται. Γράφομεν λοιπόν καί ξαναγράφομεν διότι: "Πάς φιλόθεος άνθρωπος (πᾶς ὀρθόδοξος) πρός διδασκαλίαν αυτεπάγγελτος», λέγει ὁ Μεγας Βασίλειος: (Μ. Βασιλείου, PG. 32, 1037), εἶναι δηλαδή καλεσμένος ἀπό τόν Θεό νά ἀγωνίζεται διά τήν καλήν ὁμολογίαν τῆς πίστεως καί κατά πασῶν τῶν αἱρέσεων. Ούχι δέ μόνο ο κληρικός και ὁ μοναχός, αλλά και ο λαικός: "Ταύτα και λαικοίς νομοθετώ". Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέγει ἐν προκειμένω:"Ταύτα και πρεσβυτέροις εντέλλομαι, ταύτα και τοίς άρχειν πεπιστευμένοις". Ποία ειναι αὐτά; "Βοηθήσατε τώ λόγω πάντες, όσοι τό δύνασθαι βοηθείν έκ Θεού" έχετε (PG. 36, 308). Ο δέ άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης γράφει πρός τον Παντολέοντα Λογοθέτην, τά ἑξῆς: "Ὅτε περί πίστεως ο λόγος, ούκ έστιν ειπείν, εγώ τίς είμι; Ιερεύς; άλλ' ουδαμού. Άρχων; καί ούδ' ούτως" (PG. 99, 1321). Καί συνεχίζει ὁ ἅγιος: "Λάλει, ούν κυριέ μου, λάλει. Διά τούτο καγώ ο τάλας, δεδοικώς το κριτήριον (της δευτέρας παρουσίας), λαλώ" (αυτόθι). Διότι "καί αυτός ο πένης πάσης απολογίας εστέρηται έν ημέρα κρίσεως, μή τανύν (τώρα) λαλών, ώς κριθησόμενος και διά τούτο μόνον" (αυτόθι)". Γράφομεν ἐπίσης καί ξαναγράφομεν, διότι "Φοβερόν της σιωπής κρίμα" (κατά τόν Ἅγιον Θεόδωρον τόν Στουδίτην, PG. 99, 1076), κατά δέ τόν Ἅγιον Κύριλλον 'Αλεξανδρείας: "Εί δυσφημείται Χριστός (νύν δέ έν τώ προσώπω της Ορθοδοξίας διώκεται ὁ Χριστός), πώς ημείς σιωπήσωμεν" (Κυρίλλου Άλεξανδρείας, Μ. 4, 1016). Έν προκειμένω, "άφωνος γίνεται" ουχί ο Ορθόδοξος, άλλ' ο νεκρωθείς υπό της αιρέσεως και "πρός την αντίδοσιν του κακού μένων ακίνητος", ὡς τονίζει ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης (PG. 44, 728)".