ΗΚΟΝΗΣΑΝ ΓΛΩΣΣΑΝ ΑΥΤΩΝ ΩΣΕΙ ΟΦΕΩΣ

 ΚΑΘΙΣΜΑ  ΔΕΚΑΤΟΝ  ΕΝΑΤΟΝ
Ψαλμός   ΡΛΘ'   (139)


Εξελού με, Κύριε, έξ άνθρώπου πονηρού, άπό άνδρός άδίκου 'ρύσαί με.
Οϊτινες έλογίσαντο άδικίαν καρδία, όλην τήν ήμέραν παρατάσσοντο πολέμους.
'Ηκόνησαν γλώσσαν αύτών ώσεί όφεως, ίός άσπίδων ύπό τά χείλη αύτών.
Φύλαξόν με, Κύριε, έκ χειρός άμαρτωλού, άπό άνθρώπων άδίκων έξελού με, οϊτινες διελογίσαντο τού ύποσκελίσαι τά διαβήματά μου.
"Εκρυψαν ύπερήφανοι παγίδα μοι, καί σχοινίοις διέτειναν παγίδα τοίς ποσί μου, έχόμενα τρίβου σκάνδαλα έθεντό μοι.
Εϊπα τώ Κυρίω• Θεός μου εί σύ• ένώτισαι, Κύριε, τήν φωνή τής δεήσεώς μου.
Κύριε Κύριε, δύναμις τής σωτηρίας μου, έπεσκίασας έπί τήν κεφαλήν μου έν ήμέρα πολέμου.
Μή παραδώς με, Κύριε, άπό τής έπιθυμίας μου άμαρτωλώ• διελογίσαντο κατ' έμού, μή έγκαταλίπης με, μήποτε ύψωθώσιν.
Ή κεφαλή τού κυκλώματος αύτών, κόπος τών χειλέων αύτών καλύψει αύτούς.
Δόξα, καί νύν. Άλληλούϊα. Άλληλούϊα. Άλληλούϊα.